Tuesday, December 28, 2010

अपुरे स्वप्न.... २००५ - २०१० " सुस्वागतम " <---> २०११ <----->

" नवीन वर्षाच्या हार्दिक शुभेच्या"
२००५  -  २०१०  सुस्वागतम २०११

दुष्ट लागणा जोगे सारे गाल बोट हि कोटे नसे
जग दोघांचे असे रचू कि स्वर्ग त्या पुढे  फिका पडे
स्वप्ने हूनन सुंदर घरटे मना हून असेल मोटे
दोघानाही जे जे हवे ते होईल साकार येथे
आनदाची अन तृप्तीची शांत सावली येते मिळेल

जुळले रे नाते अतूट आणि  जन्म जन्माची भेट
 घेउनिया  प्रीतीची आन, एक रूप होतील प्राण
सहवासाचा सुन्गंद  येथे आणि सुन्गद रूप दिसे ...
 -----------------------------------------------------------------------------------------------------------

एक नाम तुम्हारा लेकर हम जीते है मरते है ,
 ये इश्क निभाना देना तुम गुजारिश ये करते है ,
तुम खुश हो तो हम भी यु खुश रहते है
तुम रूटो तो हम खुद से रूटे रहते रहते है ..
ये जान लो बस तुमसे ही हम अपनी खबर रखते है
तुम भूल ना जाना इसको  गुजारिश ये करते है

जितना भी हम तुमको चाहों तो कम लगता है
ये इश्क इसीलिए ही तो पल पल बढ़ता है
तुम से ही इस  जीवन का सारा ही भ्रम रखते है तुम तोड़ ना देना इसे ये गुजारिश करते है

Monday, December 27, 2010

नशीबही साला कधी कधी अजब खेळ खेळते

नशीबही साला कधी कधी अजब खेळ खेळते
त्याच्या या खेळापुढे मनातले निर्मळ प्रेमही हतबल होते
डोळ्यातले सदा बोलके भावही तेव्हा
मग होतात जसे नकळते
मनातले शब्दांचे बोलकं वादळ मग ओठांशी
य़ेउन अचानक शांत होते

य़ा नशीबाच्या खेळात मनात
एक वेदनेची लखलखती वीज चमकते
ती वेदना मग दुख:रुपी पावसासोबत रात्रभर बरसते
त्या पावसात मनाच्या इच्छांना ती चिंब भिजवते

एक क्षणिक दुख: ते आयुष्यभर साथ देते
कधी न मिटणा-या दुराव्याने ते
काळजा शेजारीच आपला संसार थाटते

आयुष्यात जशी कधी न सरणारी अंधारी रात्रच उरते
ती रात्र सोबत गर्द काळोख घेउन येते
अंधाराला तिथे निराशाही बिलगते
त्या एकट्या जिवाच्या सोबतिला फ़क्त न सुटलेली गणिते
एका तुटक्या मनाला याशीवाय
दुसरं कुठे काय मिळते

आपल्या सर्वांच्याच् बाबतीत असच् घडत असतं!

आपल्यावर जीवापाड प्रेम करणारं
सुख-दु:खाच्या क्षणी आपल्या मनाला जपणारं
जीवनाला खरा अर्थ समजावणारं
अशी असते ती मैत्री
ठेवा या लक्षात या गोष्टी
माझ्याशी सुद्धा कराल ना तुम्ही गट्टी??
प्रत्येक पोर्णिमेच्या चंद्रात -
आपण तिलाच् शोधत फिरतो..
प्रत्येक नविन कविता -
तिलाच् अर्पण करतो..
तिला मात्र तरीही काहिच् उमगत नसतं!
आपल्या सर्वांच्याच् बाबतीत असच् घडत असतं!

उशीर झाला असला की-
आपण घाई घाई करतो!
मेटाकूटीने चढून आपण-
बसमध्ये उभे ठाकतो!
मुलीशेजारी बसण्याचं तरीही धाडस होत नसतं!
आपल्या सर्वांच्याच् बाबतीत असच् घडत असतं!

चित्रपट पाहून आल्यावर-
आपण उद्दात्तं विचार करतो!
कोणीतरी मोठं बनण्याच्या -
इर्षेला आपण पेटतो!
इर्षावगॅरे सगळं रात्रीपुरतच् टिकणारं असतं!
आपल्या सर्वांच्याच् बाबतीत असच् घडतं.....

मन वेडं साथ कुणाची तरी मागतंय...

आज सारखं राहून राहून वाटतंय
मन वेडं साथ कुणाची तरी मागतंय...

खिडकीत आलं एक अवखळ पान
कुणाच्या आठवांमधे वारा हा बेभान
अनामिक त्या सुगंधाच्या भासाने
सारं अंग अंग शहारतंय
अन मन वेडं साथ कुणाची तरी मागतंय...

एक मैत्रीण त्यास हवी
चिडवून भांडायला
रुसवून मनवायला
सदोदित सोबतीला
त्या धुंद चांदरातीला
स्वप्न हे पूर्ण होण्याचं
स्वप्न मनी बाळगतंय
अन मन वेडं साथ कुणाची तरी मागतंय...

म्हणुन आज सखी तू ये ना
मनाला खुदकन हसू दे ना
स्वप्नातही तव रूप पाहून
मध्यरात्री ते उनाडतंय
अन मन वेडं साथ कुणाची तरी मागतंय

Monday, December 13, 2010

अपयशाची सोळा कारणे:

अपयशाची सोळा कारणे:
  • कुठलाही व्यवसाय यशस्वी करणासाठी त्यातील शिक्षणाला महत्व आहे व हे शिक्षण शेवट पर्यंत चालू ठेवावे लागते , मला धंद्यातील सर्व मर्म समजले असा ज्याचा विचार असतो तो बनचुका होतो, व सुधारणा न केलाने अपयशी ठरतो.
  • व्यवसाय बंद पडेल अशी व्यर्थ चिंता करणारा अयशस्वी होतो असा चिंतेचे काहीच कारण नसते.
  • संकटच्या वेळी उपयोगी पडावे म्हणून उदोजाकानी नेहमी राखीव शक्ती व भांडवल राखून ठेवावे लागते. यालाच गंगाजळी reserve force म्हणतात. युद्धात हि राखीव फौजाचे महत्त्व आहे तेच व्यवसायात आहे. राखीव फौज संकटाच्या वेळी उपयोगी पडते, राखीव पुंजी  नसल्यामुळे  उदोजक अपयशी ठरतो.
  • काहींच्या मनात स्वत: च्या ताकदीविषयी न्यूनगंड असतो व बळकट इच्छा नसते इच्छाशक्तीच्या अभावामुळे अपयश येते.
  •  निर्णयाश्क्तीचा अभाव हे अपयशाचे कारण आहे.
  • व्यवसाय करताना माणसाने भावना प्रधान होता कामा नये , भावनेच्या आहारी जाऊन अयोग्य मित्राला आर्थिक साह्य दिल्यास ते तो बुडवतो . व हि गोष्ट अपयशाला कारणीभूत होते.
  • तुमचा वेळ घेणाऱ्या , तुमची मदत व्याया घालवणाऱ्या लोकांना नाही म्हणून सांगण्याची कला जो उदोजक जोपासत नाही त्याला अपयश येते.
  • अनेक उदोजाकाना स्वतचे कार्यक्षेत्र निशिच्त ठरवता येत नाही. केवळ जवळ भांडवल आहे म्हणून एकाच वेळी पाच पंधरा क्षेत्रात तो काम सुरु करतो, मग कोठेच यश येत नाही.
  • यश जवळ आल्यावरही  काही जन अपयशी ठरतात,  कारण त्याच वेळी त्यांचा संयम सुटतो, भातशिजे पर्यंत थांबल्या नन्तर तो निवे पर्यंत  थांबेवेच लागते.
  • व्यवसाय संबंधी किंवा माणसासंबंधी तुमचे पूर्वग्रह बाजूला ठेवले पाहिजेत, नाही तर पुर्वग्राहाच्या भोवऱ्यात अडकून उदोजक अयशस्वी ठरतो.
  • काही उदोजाकाना थोडेशे यश मिळाल्या बरोबर त्या यशाचा कैफ चढतो, तो अहंकारी होतो व चुका करू लागतो म्हणून यश डोक्यात यश चढू देवू नका .
  • व्यवसायातील जाणकारांच्या सल्ला न घेणारही किरकोळ गोष्टी मुले अपयशी ठरतो. कारण सर्व प्रकारची बुध्दिमत्ता तुमच्या कडे असेलच असे नाही.
  • उदोजकाची व व्यापाराची एक प्रतिमा असते हि प्रतिमा कायम ठेवानासाठी काही वेळेला किरकोळ गोष्टीकडे हि लक्ष  द्यावे लागते  असे लक्ष दिले नाही तर प्रतिमा बिगाडते व त्यातून अपयश येते.
  • हातातील काम अपुरे ठेवूनच  काही उदोजक नवीन उत्पादन/ काम  हातात घेतात , त्यामुळेच सर्व कामे अपुरे राहतात व यश लाभत नाही .
  • चैतन्याचा अभाव व आळशीपणा  हे अपयशाचे मोठे कारण आहे.
  • व्यवसायातील प्रतिमा राखण्यासाठी व पद टिकवण्यासाठी स्वतचा स्वार्थ बाजूला ठेवावा लागतो. प्रत्येक बाबतीत लोभीपणा केलास यश मिळत नाही .

मराठी विचार ...

  • मन , बोलणे, कार्य यात एकरूपता हवी.
  • हाती घ्याल ते तडीस न्या.
  • रात्र दिन आम्हा युद्धाचा प्रसंग  | अंतर बाह्य जग आणि मन .
  • घटका जाती फलेही जाती , तास वाजतो घनांना | आयुष्याचा नाश हो तो काम काही करा ना ||
  • आपली आपण करी स्तुती | स्वदेशी भोगी विपत्ती | संगे वडिलांची कीर्ती | तो एक मूर्ख ||
  • राखावे बहुन्तांची अंतरे | भाग्य येते तदनंतरे || भावनाशी समरस होऊन मने जिंका ||
  • दुसर्यासाठी कष्टाला तोची भला | क्षणिक लहर दूर ठेवा | एकाग्रः चित्त करा ||
  • आळस उदास नागवणा | आळस प्रयत्न बुडवना | आळसे करंटेपणाच्या खुणा | कळो येती ||
  • जोडोनिया धन , उत्तम व्यवहारे | उदास विचारे येच करी ||
  • भूतकाळातील चुका विसरून भविष्यातील यशाचा विचार करा .
  • यश--अडथळे :- अहंकार , भीती , निश्चित योजना नसणे , दिरंगाई , टाळा टाळ, आर्थिक स्थेर्याची समस्या , दिशाहीनता , गोंधळलेपणा , आज मिळणाऱ्या पैसाच्या लोभाने दूरवरचा विचार करणे टाळणे.
  • सर्व काही आपण एकट्यानेच करण्याचा अटहास  धरणे.
  • क्षमते पेक्षा अधिक जबाबदाऱ्या स्वीकारणे, बांदिलीकीचा अभाव, प्रशिक्षणाचा अभाव, चिकाटीचा अभाव, प्राधान्यकर्म ठरवण्याचा अभाव .
  • यश = इच्छा + बांधिलकी + सचोटी + शहाणपणा + जबाबदारी + कठोर परिश्रम + चारित्र्य + जीवनमूल्ये + श्रद्धा + निष्टा + व्यक्तिमत्व .
  • तयारी = ध्येय + तत्व + नियोजन + चिकाटी + सहनशीलता + स्वाभिमान = आत्मविश्वास .
  • पटकन चूक कबूल करणे, त्या चुकीत गुंतून न राहणे , चुकी पासून शिकणे, पुन्हा ती चूक न करणे , कोणाला दोष न देणे किंवा कारण न सांगणे , आपणच आपले आत्मपरीक्षण करणे.
  • मान्यता दया,  आदर दाखवा, कामामध्ये रस निर्माण करा , दुसऱ्याचे म्हणणे अवधान पूर्वक ऐका, कामाचा "एक आव्हान" म्हणून स्वीकार करून ते जिद्दीने करण्यासाठी इतरांना उदयुक्त करा .
  • लोकांना मदत करा , परंतु त्यांना परावलंबी करू नका , त्यांनी स्वत:ची केल्या पाहिजेत , अशा गोष्टी तुम्ही त्यांच्यासाठी करू नका .
  • सवय = ज्ञान + कौशल्य + इच्छा .
  • जिंकन हि एक घटना आहे , जेता असण हि मनोवृत्ती आहे .

Saturday, October 9, 2010

प्रेमाचा शेवट... कधी कोनावर प्रेम केले असेल तर वाचुन बघाच.....

कधी कोनावर प्रेम केले असेल तर वाचुन बघाच......प्रेमाचा शेवट...

तुझ्या रुपात मन कैद माझे झाले.
तो कविता वाचत होता.
"गप रे" ति वैतगली होति.
जरा सिरीयस बन. २ वर्षे झालीत..
बाबा मागे लागलेत लग्नासाठी..

माझा हो कळव.. तो हसत म्हणाला..
अन काय कळवणार? तुला ना नोकरी,
ना काहि व्यवसाय. अरे लग्न म्हणजे गंमत नाहि.
अग गंमतच आहे. लग्न म्हणजे सहजिवन, प्रेम,
एकमेकात आडकण.लग्न म्हणजे संलग्न.

वेडा आहेस. अरे लग्न म्हणजे संसार,

म्हणजे घर, दुध, किराणा, मुल,लग्न म्हणजे पैसा..ति म्हणाली
हातात हात तुझा, अन तुझी साथ. पैसा येइल. येतो. तो म्हणाला
पैसा म्हणजे परसातल प्राजक्ताच झाड नाहि.
हालवल कि फुलांनी आंगण भरुन जात..तिन फटकारल..

अग पण, तो बोलायच्या आतच ति म्हणाली..

पैसा कि प्रेम हा वाद विवाद कालबाह्य आहे..
प्रेमाच्या जागी प्रेम आहे, अन पैसा त्याच्या जागि.
तु मल खुप आवडतोस.. पण तु मला विचार करुन निर्णय दे.
तिन अल्टिमेटम दिला..

1४ फेब्रुवारी चा दिवस होता आज खिशात पैसे होते.
दिवस तिच्या बरोबर मजेत घालवायचा होता.
त्यान तिला फोन केला.बर झाल, फोन केलास,
मला पण तुझ्याशी बोलायच आहे.ति म्हणाली.
नो प्रोब्लेम.. ताज मधे भेटु. काय?.. ति उडालीच.

ताज च्या थंडगार वातावरणात, ति सुखावलि होति.

मग काय ठरल?.तिन विषयाला हात घातला.
तो बोलतच नव्हता. मी थांबु शकत नाहि.
हि आपली शेवटची भेट.. तिच्या बोलण्याला धार होति..

तो आतुन तुटत चालला होता..प्लिज..
अरे प्लिज काय? सारच कठीण आहे.ति म्हणाली.
मी निघते? ..प्लीज थांब, मला एक संधी दे..तो म्हणाला.
तु फक्त एक वर्ष दे मला, तुल पाहिजे तेवढा पैसा देतो...तो म्हणाला.

ति खळखळुन हसली." वेडा रे"अरे पैसा म्हणजे?...
आय नो. त्यान वाक्य तोडल."किति पैसे लागतात संसाराला?
लाखो रुपये ति म्हणाली..ठीक आहे. एक डिल.तो म्हणाला.
आपण पुढच्या 1४ फेब्रुवारीला आपण इथच, ताज मधे,संध्याकाळी. ७ ला भेटु.
अन काय करु..तिन विचारल..
मी त्या दिवशी तुझ्या पायावर ७५ लाख रुपये ओतिल...तुला संसारा साठी.

त्या चित्रपटांत हिरो हिरॉइन ला नोटांनी अंघोळ घालतो तशी.अंघोळ घालीन...

तो हसत म्हणाला."मॅड आहेस." पण म्हणुनच तु मला आवडतो.ति..
पण वचन दे, वाट पहाशील म्हणुन.. तो म्हणाला.
ठिक आहे, पण ७५ रुपये तरी आणशील अस वाटत नाहि. ति हासली. .....

1४ फेब्रुवारी तो तिचि ६ वाज ल्या पासुनच वाट पहात होता.

तेच टेबल होत, मागच्या वर्षीच, ति ये‌इल? तो अस्वस्थ होता
७ वाजायला आले होते, अन तेवढ्यात ति आत येताना दिसली.
तिच्याशी नजरानजर होतच त्यान हात हलवला.
हाश हूश करत ति समोरच्या खुर्चीवर बसली.

कशी आहेस? फार गरम होत आहे. पहिल पाणी पिते.

म्हणत उठुन ति त्याच्या समोरच्या ग्लास घ्यायल वाकली.
ति वाकली असताना, त्याला ब्ला‌उज मधे लपवलेल्या मंगळसुत्रचा पदर दिसला.
अग मी मागवतो म्हणेपर्यंत तिन ग्लास तोंन्डाला लावला होता.

अरे फार पाणी पाणी झाल होत.. हं आता बोल.

काय बोलु? तुच सांग. तिच्याकड बघत तो म्हणाला.
मग काय? कुठे आहे ७५ लाख? ति हसत म्हणाली..
त्याचा चेहेरा पड्ला होता., नाहि जमल, तु म्हणालीच तेच खर.
७५ लाख काय ७५ रु जमले नाहि. पैसा मिळवण कठिण आहे..

जा‌उ देत, मला माहित होत, ति समजावणीच्या स्वरांत म्हणाली.

मला पण तसच वाटत होते. पण म्ह्टल तुला शब्द दिला होता...
तो बघत होता..अजुन काय? पडलेल्या चेहे~यानि तो म्हणाला.
सांगु ति म्हणालि.. अरे माझ लग्न झाल, घरचे मागे लगलेच होते.
तो बॅन्केत आहे, १ बेडरुमच घर आहे... तुझ अस.. ति म्हणाली. सॉरी..

तुझ खर आहे., तु ठीकच केल, माझ्याबरोबर.... वायाच गेल असत.
तो म्हणाला.. ठीक आहे. मी निघते, तुला आता अस भेटण बर नाहि
. निघते.. ति म्हणाली.. तो तिच्या पाठमो~या आकृति कडे बघत होता..

तो बराच वेळ बसुन होता. सार संपल होत.

रुम च्या नोकरानि टॅक्सीत सामान भरल..
सर कुठे? टॅक्सी ड्रायव्हर ने विचारले.
सहारा एयर पोर्ट. ईंटर नॅशनल टर्मीनल.


टॅक्सी वेगात चालली होति,
गार हवेच्या सपक्यान डोक शांत होत होत.
विमान तळावर टॅक्सी थांबली,
त्यान ट्रॉलीत लगेज भरल.व भाड देवुन तो निघाला,

सर,टॅक्सी ड्रायव्हर ने हाक मारली,
सर, तुमची बॅग राहिली आहे,
त्यान टॅक्सी ड्रायव्हर कड बघितल, अन म्हणाला
बॅग तुला राहु देत, त्यात ७५ लाख रुपये आहेत.
नाहितरी, मला आता त्याचा काहिच उपयोग नाहि,
ड्रायव्हर बराच वेळ त्याच्या पाठमो~या आकृति कडे बघत होता

कडु गोड आठवणीत तुझ्या साठव मला
मैत्रीचा हात हवा असल्यास आठव मला
माझ्या वाटेचा आनंद तुझ्याकडे ठेव
तुझ्याकडे काही दु:ख असतील तर पाठव मला.

आनंदीपणे जगण्यासाठी...

 आनंदीपणे जगण्यासाठी...

काही जण नोकरी मिळाली नाही म्हणून रडत असतात, तर काही नोकरीसाठी प्रवास करावा लागतो म्हणून रडत असतात. काही जण बढती मिळत नाही म्हणून, तर काही जण बढती मिळाल्यामुळे येणाऱ्या जबाबदारीच्या ओझ्यामुळे रडत असतात. खरं तर कष्टांपासून आपली कोणाचीच सुटका नाही. समस्यासुद्धा आपल्या सगळ्यांना असतात. नोकरी मिळाली असेल, तर एक प्रकारच्या समस्या, बेकार असाल तर दुसऱ्या प्रकारच्या, अयशस्वी असू तर एक प्रकारचे कष्ट व यशस्वी असू तरीसुद्धा कष्ट करावेच लागतात. खरं तर आनंदी राहणं व रडतखडत राहणं या दोन प्रकारच्या प्रवृत्ती आहेत. कोणती प्रवृत्ती निवडायची हे आपल्या प्रत्येकाच्या हातात असते. आनंदी प्रवृत्ती निवडली तर आपल्या हिताचे ठरते. त्यासाठी-
वर्तमानात जगायला हवे ः
आपल्या सगळ्यांना नेहमी वर्तमानात समस्या जास्त असतात. आनंद नेहमी भविष्यकाळात मिळणार असतो. नोकरी मिळाल्यावर आनंद मिळेल, बढती मिळाल्यावर आनंद मिळेल, बढतीमुळे येणारी जबाबदारी पार पाडल्यावर आनंद मिळेल आदी. त्यामुळे प्रत्येक वेळी आनंद भविष्यकाळात ढकलला जातो व संपूर्ण आयुष्य त्रासदायक होऊन जाते.

प्रत्येकाला समस्या असतात अन्‌ त्या सोडविण्यासाठी भौतिक, वैचारिक, भावनिक, मानसिक साधनसामग्रीची गरज भासते. त्यासाठी शोधक नजर असावी लागते. आनंदी मन हे शोधक असते, त्यामुळे आनंदी वृत्तींच्या लोकांना पर्याय लवकर मिळतात व समस्या सोडविल्या जाऊन समाधान मिळते. संधी जास्त उपलब्ध होतात. नेहमी आपण लक्षात ठेवायला हवे-Past is History, Future is Mystery and Present is Gift, That is why we call it as "PRESENT'.

अर्थात वर्तमानकाळ ही आपल्याला मिळालेली मौल्यवान भेट आहे. रोजच्या चोवीस तासांमध्ये स्वतःसाठी एक छोटी कृती करा. ज्यामुळे तुम्हाला स्वतःला मस्त वाटेल. उदा. आरशातला निवांत क्षण स्वतःला द्या, स्नानाचा, जेवणाचा वेळ एन्जॉय करा, स्वतःसाठी गाण्याची लकेर घ्या. आपल्याला आता आनंद हवाय हे लक्षात घेऊन, "आता इथे या क्षणी' अशी कृती करा व करत राहिलात तर आनंदी वृत्ती वाढते व ती जगण्याची पद्धती होते.

स्वतःत बदल घडविता येतो ः
आनंदी राहण्यासाठी व आनंदाने जगण्यासाठी सतत शिकत राहण्याची व सर्वांकडून शिकत राहण्याची सवय हा आपल्या स्वतःमधील विधायक बदलाचा गाभा आहे. आपली स्वतःची शिकण्याची गती याचा अंदाज आपल्याला शोधता यायला हवा. स्वयंविकासाची एकच पद्धत सर्वच व्यक्तींना लागू पडत नाही. आनंदी राहायचे म्हणजे "कधीही चिडायचे नाही, कधीच रडायचे नाही, कधीच घाबरायचे नाही' हा हेका नव्हे तर या नकारात्मक भावना निर्माण होणार हे स्वीकारून त्यांची व्याप्ती, तीव्रता कमी करायची. हे सतत प्रयत्न करून त्या दिशेने पाठपुरावा करत राहिले तर आपल्याला जमू शकते. लगेच चार-सहा महिन्यांत फरक पडेल असं नाही. या संदर्भातील ही एक गोष्ट. एक वाटसरू रस्त्याच्या कडेला झाडाखाली बसलेल्या गृहस्थाला विचारतो, ""काहो अमूक अमूक गाव किती लांब आहे इथून?
""पाच किलोमीटर..''
""किती वेळ लागेल पोहोचायला?''
""माहीत नाही''
""माहीत नाही?''
""नाही.''
"काय माणूस आहे,' अशा अर्थाने खांदा उडवून वाटसरू चालायला सुरवात करतो, पाठीमागून आवाज येतो, या चालीने गेलात तर तासाभरात पोहोचाल, ""आता कसं सांगितलंत?'' वाटसरू विचारतो, तो गृहस्थ सांगतो, ""कारण आता पाहिलं ना तुम्हाला चालताना.. म्हणून.''
आपल्यात आपण बदल घडवून आणू शकतो. कारण प्रत्येक व्यक्ती स्वतःच्या पद्धतीने एकमेव व अद्वितीय असते.
जगण्याचा उद्देश शोधा ः
आपल्या सगळ्यांना जीग सॉ पझलचा (Jig Saw Puzzle) खेळ माहीत आहे. त्यामुळे वेगवेगळ्या आकाराचे व वेगवेगळ्या रंगांचे तुकडे असतात. ते सर्व विशिष्ट पद्धतीने मांडले, की एक मोठा भौमित्तिक आकार तयार होतो. प्रत्येक तुकड्याची विशिष्ट जागा असते. ती जागा चुकविली तर ते पझल आपल्याला सोडविता येत नाही. आता हेच आपल्या आयुष्याला कसे लागू होत असते हे आपण पाहू या.
आपल्याला आपल्या स्वतःमध्ये काही बदल करायचे असतील तर ते आपण प्रतिष्ठेचे प्रश्‍न न करता सहजपणे करायला हवेत. जर जीग सॉ पझलमध्ये एखादी सोंगटी अनवधानाने चुकीच्या जागी लावली तर खेळ पूर्ण होऊ शकत नाही. त्याप्रमाणेच मीच का बदलू? माझा स्वभावच तसा आहे. त्याला मी काय करू असे प्रतिष्ठेचे प्रश्‍न कुचकामी आहेत हे आपल्या लक्षात येईल. त्यामुळे जगण्यातील आनंद व उद्दिष्टे आपण ठरविली की तेथपर्यंत पोहचणे ही सुद्धा आनंदयात्रा होते. कुठेही अट्टाहास निर्माण होत नाही.
थोडक्‍यात आनंदीपणे जगण्यासाठी,
उद्दिष्टे असावीत, आपल्या माहितीसाठी
समाधान त्यात नित्य नवे
बदलावे स्वतःला, विवेकी कृतीने
आनंदाचे कोंदण तेथेची आहे।। 

एक गमतीदार गोष्ट आहे. देवाने ही सृष्टी निर्माण केली. अनेक प्राणी निर्माण केले. प्रत्येक प्राण्याला विशिष्ट जीवन दिले. परस्परावलंबी जग निर्माण केले. त्याचे नियम करून ते सर्वांना लागू केले. शिवाय मानव नावाच्या प्राण्याला विशेष बुद्धी दिली. हे सगळं करण्यासाठी देवाला खूप वर्षे लागली. त्याचं काम झालं, आता हे देवाने ठरविलेले नियम सगळी जगरहाटी चालवणार होते. काम करून देव खूप दमला होता, त्याला विश्रांती घ्यायची होती. तो वस्तीपासून एका निबिड घनदाट जंगलात गेला अन्‌ विश्रांती घेऊ लागला, पण त्याला तेथे विश्रांती घेता आली नाही. मनुष्यप्राणी तेथे देवाला शोधत पोहोचला अन्‌ त्याने देवापुढे आपल्या मागण्या सादर केल्या, ""मला सुख दे, मला शांती दे, मला आनंद दे.'' देवाला खूप आश्‍चर्य वाटले, खरं तर सर्व प्राणीमात्रांपेक्षा त्याने मनुष्याला जास्तच दिले होते. ""इतर प्राणी माझे नियम पाळतात अन्‌ माझ्याकडे काहीच मागत नाहीत, या मनुष्यप्राण्यापासून लांबच राहायला हवे.'' हे मनात ठरवून देव उंच उंच पर्वतावर विश्रांतीसाठी गेला. देवाला वाटले त्याला तेथे निवांत विश्रांती घेता येईल. पण काही दिवसांतच मनुष्य तेथेही पोहचला अन्‌ सुख व आनंदाची मागणी करू लागला. आता काय करावं, कुठे जावे हे देवाला समजेना. तेवढ्यात देवाच्या डोक्‍यात छान कल्पना सुचली, त्याने अशी जागा शोधून काढली, की मनुष्य तेथे पोहचू शकणार नाही. त्याने मनुष्याच्या मनातच प्रवेश केला. तेव्हापासून जळी, स्थळी, काष्ठी, पाषाणी मनुष्य देवाला शोधतोय पण त्याला काही देव सापडत नाही. एकही माणूस आपल्या मनात डोकावून बघत नाही. तेथेच देव विश्रांती घेत बसलेला आहे अन्‌ तेथेच सुख, आनंद समाधान आहे.

खरं तर आपल्याला आनंद कुठे शोधायचा हे माहीत नसतं. आपण चुकीच्या ठिकाणी आनंद शोधत असतो, बाहेरील जगात आनंद आहे असं आपल्याला नेहमी वाटत असते. त्यामुळे आपण सतत रडगाणं गात राहतो .

आत्महत्या शेवटचा पर्याय...????

कॉफी..... नक्की वाचा .. छोटीशी गोष्ट ....

कॉफी...... छोटीशी गोष्ट ....

पावसाची रिपरिप चाललेली. रस्त्याच्या दुतर्फा झाडं. ओला डांबरी रस्ता. ओल्या रस्त्याच्या काळा रंग आणि रस्त्याच्या बाजूला दाटलेला हिरवा रंग ह्याचं सुंदर काँबिनेशन. रस्त्याच्या मधोमध ती दोघं चाललेली. एक तो आणि एक ती. दोघांकडे मिळून एकच छत्री. छत्री रंगीबेरंगी आहे. म्हणजे त्याची नक्कीच नाही. तिचीच असणार. तो उंचापुरा, लांबून तरी दिसायला देखणाच. पांढरा शुभ्र शर्ट, त्याच्यावर साहेबी झोक दाखवणारा टाय. तीही बहुतेक ऑफिसमधूनच येत असणार. ठेंगणी ठुसकी, पण हिल्स च्या शिड्या लावून उंच झालेली, तरीही सुंदर. साधारण पस्तिशीच्या आसपास वाटणारी ती दोघं. चालत चालत कडेच्या पंधरा मजली बिल्डिंगच्या समोर येऊन पोचली.

" घर आलं." ती जरा निराशेनेच म्हणाली
" हं"
" .... "
" छत्री शेअर केल्याबद्दल थँक्स"
" थँक्स काय त्यात? तू भिजणार त्यापेक्षा एक छत्री दोघांत काय वाईट आहे? "
" हं. इथे राहतेस तू"
" हो"
" तू? "
" ...... "
" बरं थँक्स फॉर द कंपनी"
" थँक्स फॉर द अंब्रेला"
" नुसतं थँक्स चालणार नाही"
" मग? "
" हाऊ अबाउट अ कॉफी? "
" डन. पण एका अटीवर"
" शूट"
" थँक्स फॉर अंब्रेला जसं नुसतं चालत नाही, तसं थँक्स फॉर द कंपनी पण नुसतं चालणार नाही"
" बरं. मग?"
" हाऊ अबाउट अ कॉफी? "
" डन. पण एका अटीवर"
" शूट"
" मी आता कॉफी देईन, आणि तीसुद्धा इथेच माझ्या घरी"
" ..... "

दोघंही खळखळून हसले. तिथे तिची छत्री बंद केली. ती दोघं बिल्डिंगमध्ये शिरली. मिटलेल्या छत्रीतून सांडणाऱ्या पावसाने त्यांचा पाठलाग केला. दोघं लिफ्टमध्ये शिरली. तिचा मजला आला. त्याने स्त्रीदाक्षिण्य दाखवत तिला प्रथम बाहेर जाऊ दिलं. लिफ्टचं दार लावून तोही तिच्यामागे चालू लागला. तिच्या हिल्सचा खालच्या लादीवर होणारा आवाज तेवढाच काय तो ऐकू येत होता. लिफ्टच्या दुसऱ्या टोकाला बरोब्बर समोर असलेल्या अपार्टमेंटचा दरवाजा तिनं तिच्याकडच्या चावीनं उघडला.

" ये ना" ती त्याला म्हणाली
" थँक्स"
" ये बस" सोफ्याकडे हात दाखवत ती त्याला म्हणाली. तिच्या डाव्या हाताच्या बोटातल्या अंगठीचा हिरा चमकलेला त्याने पाहिला.
" पाणी आणू? "
" नको. पावसात अखंड भिजलोय आपण. मी सोफ्यावर बसत नाही. तुझा सोफा खराब होईल"
" अरे बस. त्यात काय? पाणीच तर आहे. वाळेल. तू बस. मी आलेच पटकन कॉफी घेऊन"

सोफ्यावर बसण्याआधी पुन्हा तो दाराजवळ गेला. तिथे पायपुसणं होतं, त्याला खसखसून पाय पुसूनच तो आत आला. सोफ्यावर बसला. घराची सजावट खूप सुंदर केली होती तिने. कलात्मक वृत्ती जिथे तिथे दिसून येत होती. अगदी भिंतीवर लावलेलं चित्र असो किंवा शोकेसमधली गणपतीची मूर्ती असो. सगळ्या घरात असणाऱ्या ह्या गोष्टी तिच्या घरात मात्र वेगळ्या दिसत होत्या. टेबलावरच्या फ्रेमनं त्याचं लक्ष वेधून घेतलं. तिचा फोटो. काळेभोर केस. मोठे जिवंत डोळे, अगदी आरशासारखे नितळ आणि खरे. डाव्या गालाला पडलेली खळी. आणि तिचं ते दिलखेचक हास्य. फोटो पाहून त्याच्याच चेहऱ्यावर हसू उमटलं.

" काय रे कुठे हरवलास? " तिच्या प्रश्नानं तो भानावर आला.
" काही नाही. सहजच. घर खूप छान आहे तुझं"
" मग असायलाच हवं. माझं आहे ना? "
" हं. बरोबर. छान लोकांचं सगळंच छान असलंच पाहिजे. "
" .... "
" बरं झालं भेटलीस नाहीतर भिजलो असतो मी"
" अजून भिजायचं काही राह्यलंय का? थांब मी तुला टॉवेल आणून देते"
" अगं नको आय ऍम ऑल राईट"
" असं कसं थांब."

त्याला तसंच बसवून ती आतमध्ये गेली. कपाट उघडून टॉवेल शोधत राहिली. मग काहीतरी आठवल्यासारखं कपाट तसंच सोडून बाथरुमकडे गेली. बाथरुममध्ये आतल्या हुकला टॉवेल लावला होता. टॉवेल घेऊन ती बाहेर गेली. त्याला टॉवेल दिला. तिच्या घरी ओपन प्लॅन किचन होतं. तशीच ती किचनमध्ये कॉफी कुठपर्यंत आली ते पाहायला गेली. कॉफी मगांत ओतताना तिचं त्याच्याकडे लक्ष गेलं. टॉवेलने पुसल्याने केस उभे राहिले होते. पावसाचं पाणी तसंच वाळल्यावर येते तशी पांढरट झाक चेहऱ्यावर होती. घारे डोळे, धारधार नाक. कॉफी ओतता ओतता तिने सगळं डोळ्यात साठवून घेतलं. त्याच्या हातात कॉफी देत ती त्याच्या समोर जाऊन बसली

" थँक्स" तो म्हणाला
" पुन्हा थँक्स? "
" सॉरी... कॉफी छान झालेय"
" .. "
" तू काय करतेस. म्हणजे आमच्या ऑफिसच्या इथे कशी काय? "
" कुणालातरी भेटायचं होतं. आधी ठरलं होतं. म्हणून आले होते"
" मग झाली का भेट? "
" हो झाली ना आणि मी कॉपीरायटर आहे. ऍड एजन्सीत"
" हं. इंटरेस्टिंग"
" तू"
" मी नथिंग इंटरेस्टिंग. मी आयटी मध्ये आहे. प्रोजेक्ट मॅनेजर बट नथिंग लाइक बीइंग अ कॉपीरायटर. टोटल बोअर"
" असं काही नाही. मला असं वाटतं, लोकांना सांभाळणं आणि त्यांच्याकडून काम करून घेणं इज इक्वली क्रिएटिव्ह"
" असेलही. पण मला नाही आवडत. माझा ओढा क्रिएटिव्ह फिल्डकडं जास्त आहे"
" लाइक? "
" लाइक एनिथिंग क्रिएटिव्ह. काहीही म्हणजे रेडिओ जॉकी पासून फॅशन डिझाइनिंग पर्यंत काहीही. पण नॉट प्रोजेक्ट मॅनेजमेंट"
" दूरून डोंगर साजरे. आपल्याकडे नाही ते आपल्याला नेहमीच हवंसं वाटतं"
" असेलही. पण जे नाही ते एकदा मिळवून पाहायला काय हरकत आहे? "
" अग्रीड. पण हातचं सोडून पळत्याच्या मागे लागलं आणि तेही नाही मिळालं आणि होतं तेही हातचं निसटलं तर?"
" हं"

पुढे काय बोलायचं ह्यावर दोघंही विचार करत बसले.

" कॉफी छान झालेय" तो काहीतरी बोलायचं म्हणून म्हणाला.
" मगाशी सांगून झालं तुझं. आता दुसरी काहीतरी काँप्लिमेंट दे. इथे काँप्लिमेंट देण्यासारख्या बऱ्याच गोष्टी आहेत. आहेत की नाही?"
" हो. बरं. ते पेंटिंग खूप छान आहे"
" आणि? "
" आणि तुझं घर छान आहे"
" आणि? "
" ती फ्रेम छान आहे"
" फक्त फ्रेम की आतला फोटोही"
" फोटोच म्हणजे"
" माझा आहे"
" समजलं"
" मग? "
" मग? मग रिकामा झाला. कॉफी संपली"
" हो माझीही"
" बरं नाऊ माय टर्न. तशीही माझ्याकडून एक कॉफी ड्यू आहेच. मी बनवू? "
" बनव की. त्यात काय. फक्त कॉफी साखर सापडली म्हणजे झालं"
" सापडेल. डोंट वरी"

तो किचनमध्ये शिरला. तिने केलेल्या कॉफीच भांडं तसंच ओट्यावर होतं. गॅस सुरू करेपर्यंत तरी काही अडचण आली नाही. धडपडत त्याने कॉफी बनवलीच. संपूर्ण वेळ ती त्याच्याकडे एकटक पाहत होती. त्याची प्रत्येक हालचाल डोळ्यात साठवून ठेवत होती. तो परत येऊन टेबलावर ठेवलेले मग किचनमध्ये घेऊन गेला. तिच्या आणि त्याच्या दोघांच्या मगांत त्यानं कॉफी ओतली आणि परत बाहेर आला.

" हं कॉफी इज रेडी. आयला पण एक प्रॉब्लेम झाला. तुझा मग कोणता आणि माझा कोणता हे मी विसरलो"
" विसरलास? " तिने उसनी काळजी आणून विचारलं.
" हो"
" बरं. मी नाही विसरले. उजव्या हातातला तुझा आणि डाव्या हातातला माझा"
" कशावरून? "
" मी बघत होते अख्खा वेळ मगांकडे."
" ... "
" अरे चालेल रे. एवढं काय उष्ट्या मगाचं."
" मला चालेल गं. पण तुला चालेल नाही चालणार माहीत नव्हतं"
" चालेल"

तिला मग देऊन तो पुन्हा आपल्या जागी जाऊन बसला

" तुला कॉफी आवडते" तिने विचारलं
" विशेष नाही. पण चालते"
" अरे मग सांगायचं की चहा केला असता"
" नको चालतं. तुला आवडते?"
" भरपूर. कॉफीवर मी दिवस दिवस काढू शकते. नव्हे काढतेच. अरे ऑफिसमध्ये कधी कधी काही सुचतंच नाही. आमचं काम म्हणजे एकेका ओळीसाठी झगडायला लागतं दिवस दिवस. मग काय? काही सुचत नसलं की मी आणि कॉफी, कॉफी आणि मी"
" हं. मला कॉफी आवडत नाही असं नाही. पण चांगली कंपनी असेल तर आवडते. एकट्याला फारशी आवडत नाही. "
" माग आज आवडतेय की नाही? "
" कोण? "
" कॉफी? "
" हो. नक्कीच. "
" गूड. आता मला सांग आधी कधी आवडली होती आजच्या. कॉफी? "
" जाऊदे गं. कॉफीचं काय? कधी आवडते कधी नाही आवडत"

दोन क्षण शांतता पसरली. हातातला मग सावरत तो उठला आणि उगाचच खिडकीकडे गेला. बाहेर पाऊस पडतच होता. निसर्गवृत्ती मोहरून आल्या होत्या. ती त्याच्या बाजूला कधी येऊन उभी राहिली त्याला कळलंही नाही. पण जेव्हा कळलं, तेव्हा तिचं नुसतं त्याच्या बाजूला असणंही त्याला भयंकर उष्ण वाटलं. आणि तिलाही.

" आर यू सिंगल? " त्याने विचारलं
" ... "
" आर यू? "
" आय ऍम मॅरिड"
".... "
" तू?"
" तो आहे कुठे?"
" ... "
" ... "
" असेल ऑफिसात. तुमच्या आयटीवाल्यांचं काही सांगता येतंय का? अमेरिकेत बसलेल्या लोकांचे तुम्ही बांधलेले. त्यांच्या वेळांवर तुमची कामं चालायची."
" हं"
" तू सांगितलं नाहीस? "
" काय? "
" आर यू सिंगल? " तिने विचारलं
" नो. आय ऍम मॅरिड टू. पण तुझ्याकडे बघून वाटत नाही की तुझं लग्न झालं असेल म्हणून"
" हं. तुझ्याकडेही"
" रिअली?"
" ... "
" तुझी बायको कुठाय? म्हणजे काय करते"
" काम करते. तिचं सगळं विचित्रच आहे. एकदा का ती कामात बुडली की दिवस दिवस बुडलेली राहते. खरंतर आज आमची ऍनीव्हर्सरी आहे"
" मग आज तिच्याबरोबर-"
" नाही. छत्री तुझ्याकडे होती ना? मग तुझ्याबरोबर आणि वर कॉफीही सो"
" .... "
" .... "
" एक सांगू? आज माझीही ऍनिव्हर्सरी आहे" ती म्हणाली
" ...... " तो काहीच बोलला नाही
" आर यू अनहॅपी? " तिने विचारलं.
" नो नाही. अगं आय ऍम नॉट अनहॅपी बट-"
" यू कॅन बी हॅपीअर, राइट? "
" बरोबर. तू?
" अरे मीपण. आय ऍम नॉट अनहॅपी. बट आय कॅन बी हॅपीअर"
" आवडतो तो तुला"
" मनापासून. आहे मनोहर तरी वाचलंयस? "
" नाही. मला मराठी पुस्तकं वाचायला आवडत नाहीत पण ती मात्र आवडते"
" मला तो आवडतो. तुला ती आवडते, पण तरीही आपण दोघं असे इथे? "

तो आणि ती एकमेकांकडे बघतात. ती एक पाऊल पुढे होते. तोही एक पाऊल पुढे होतो. दोघांचे डोळे एकमेकांच्या डोळ्यात गुंतलेले. तो तिच्या खांद्यावर हात ठेवून तिला जवळ ओढतो. एकमेकांचा श्वासातला कॉफीचा वास एकमेकांचा नाकात जातो. आवेगाने तो आपले ओठ तिच्या ओठांवर टेकतो. तीही प्रतिसाद देते. आजूबाजूचं जग क्षुल्लक बनतं. कैक क्षणांनी त्यांची ती समाधी भंग पावते. तिच्या डोळ्यात नजर रोखून तो म्हणतो

" हॅपी ऍनिव्हर्सरी"
" हॅपी ऍनिव्हर्सरी" ती म्हणते
" यू कॅन बी हॅपिअर हे सरळही सांगता आलं असतं"
" तुलाही. पण कधी कधी अनोळखी होऊन पाहिलं की ओळखीची माणसं अधिक चांगली समजतात असं नाही वाटत तुला?"
" नक्कीच. अब इस बात पे एक कॉफी हो जाये"
" ओके. बनवतोस?"

Sunday, September 26, 2010

जाता जाता एकदा तरी बोलून जा

जाता जाता एकदा तरी बोलून जा 

जाता जाता एकदा तरी , बोलून जा ...
माझ्या नजरेच्या प्रश्नाला उत्तर देवून जा
तुझा चेहरा असा अबोल नसावा
कदाचित, त्याचा अर्थ वेगळाच निघेल
जर माझ काही चुकल असेल
तर, तू प्रेमान माफ करत जा
कडू आंबट अनुभव मनात राहतात
तरी , त्यांना प्रेमान उजाळा देत जा
मनाच्या अबोल भिंतीआड
अशी गप्पा राहू नको , माझ्यासाठी
तरी, तू बोलत जा ..
जाता जाता तुला शपथ देतो प्रेमाची
तू नेहमी हसताना दिसायला हवीस
तू तुझे दुख: खुशाल मला देवून जा
जाता जाता एकदा तरी बोलून जा

मनोज गोबे

खरच तू प्रत्यक्षात एकदा तरी येयून जा

खरच तू प्रत्यक्षात एकदा तरी येयून जा

तुझा ध्यास तुझी आस

स्वप्नात पाहतो तुला तासन तास
तरसालेल्या नजरेला अस्तित्वाची
साथ देवून जा , खरच तू प्रत्यक्षात एकदा तरी येयून जा

एकदा डोळ्यातील अश्रू पापाण्यातून

धावला र्ह्दयाचा  कंठ आज दाटुनी आला
अश्रुनी आज माझी व्यथा सांगत आहे
येतेस कधी आता तुझी वाट पाहत आहे
अंत आता  संपला माझ्या अंतरीचा
हेवा
वाटत आहे
आता तुझ्यावीण जगण्याचा
जगण्यासाठी मला एवडे तरी करून जा
तुझा आठवणीचा ठेवा मला देवून जा
खरच तू प्रत्यक्षात एकदा तरी येयून जा

मनोज गोबे

तुझ्या आठवणी

तुझ्या आठवणी
तुझ्या आठवणीच्या करतो मी आता साठवणी
गेले ते दिवस आता राहिल्या फक्त आठवणी

मनाच्या कोपऱ्यात तुझ्या आठवणीचाच साठा

माझ्या क्षणा क्षणात आहे त्यांच्याच खूप वाटा

तिरव आठवणी ना शब्दच  आठवत नाही

सर्व आठवणी  व्यक्त होतच नाही

अव्यक्त आठवणी राहतात मनाच्या आत

त्याच खर्या देतात जीवनाची साथ

अविस्मरणीय अन पुन्हा पुन्हा आठवतात

जीवन जगण्याची मजला तेच वाट दाखवतात .

मनोज गोबे

वळणावर... तुझाच एक ...

वळणावर

वळणावरून वळताना

मागे  वळून पाहू नकोस
गालात उगीचच हसू नकोस
गालात हसताना पापण्या अलगद मिटू नकोस
धुंद गहिऱ्या डोळ्यात 
माझे  स्वप्न  पाहू नकोस
आणि  स्वप्नात  बोलावले  तरीही
तू  माझा  होशील  का  ?
हा  प्रश्न  विचारू  नकोस
का  ? ते  विचारू  नकोस
उत्तर  कधीही  मागू   नकोस
म्हणूनच  ..
माझ्या  आयुष्याच्या  वळणावर
पुन्हा  कधी  येऊ  नकोस
आणि  आलीस  तरीही  भूतकाळात  पाहू  नकोस
तुझाच  एक ...

मनोज गोबे

Saturday, September 25, 2010

मासूम चेहरा

            मासूम चेहरा


मासूम चेहरा , निगाहे फरेबी
लबो पे हंसी और दिल में दगा है
मिले दोस्त जिसको यहाँ तेरे जैसा
उसे दुश्मनों की जरुरत क्या है !

दिल तोड़ दिया , क्यों इतना बता दे
फिर बाद मै बेवफा जो चाहे मुझको सजा दे
तेरे बेरुखिसे
परेशान हु में न आये
समज में ये क्या मंजर है !

जो भरता नहीं वो जख्म दिया है
मुझको नहीं प्यार को बदनाम तुने किया है
जिसे मैंने पूजा मसीहा
बनाके
 था ये पता पथारोंका बना है !

तू जो नहीं है तो

तू जो नहीं है तो

तू जो नहीं है, तो कुछ भी नहीं, ये माना की 
महफ़िल , जिन्दगी जवान हसीन है !
मुझे फिर तबाह कर, मुझे फिर रुला जा ,
सितम करनेवाली कही से तू आजा ,
आँखों मै तेरी ही सूरत बसी है !
तेरी तरह तेरा गम भी हसीन है !
समझ मै न आये ये क्या माजरा है ,
तुझे पाके दिल में  ये खाली सा क्या है ,
तू हर वक़्त मिलने, कोई बेकली है
क्यों हरक़त सिने में रहती कमी है !
जिदर भी ये देखे , जाये भी ये जाये ,
तुझे धुंडती   है , ये पागल निगाहे ,
मै जिन्दा हु लेकिन कहा जिन्दगी है
मेरी जिन्दगी तू कहा खो गयी है !

बिन तेरे क्या जीना

बिन तेरे क्या जीना

बिन तेरे क्या है जीना , मेरी दिल की रानी तुम,
मेरी खुशबू का मौसम, मेरे ख्वाबो की तावीर,
मेरी सपनों की तस्वीर , बिन तेरे कैसी यार,
वो जित वो हार , तेरे संग है सबकुछ, तू ना हो तो बेकार

सुनी खाली रातें, रूखे - फीकी बाते,
 हर आहट पे चोंकू तुझको हर सु देखू ,
तुझको हरदम सोंचू ,तुझको हरपाल चाहू,
 तेरे बिन तो जीवन मेरा हे इन्तेजार ..

तेरे साथ जिए जो पल, कुछ तुमसे नहीं बढ़कर,
तेरी खातिर साँस मै लू , तेरी खातिर जीता हु ,
तू है जीने की वजह , कर मेरा ऐतबार ...

Thursday, September 23, 2010

प्रेम - भावनांचा खेळ ?

प्रेम - भावनांचा खेळ ?

प्रेम हा मुगजळ रुपी भावनांचा खेळ
नाही बसत त्याचा जीवनाशी मेळ
कळत नकळत जर पडलात 'च' प्रेमात
तर फसवू नका कोणाला आश्वासनांत 
प्रेम प्रेम नुसते म्हणायचे नसते
तर ते टिकवायचेही  असते
प्रेमात नुसत्या आणा-भाका खायच्या नसतात
तर त्या सत्यात उतरवायच्या असतात
प्रेमात चंद्र सूर्याची अतिशयोक्ती करायची नसते
तर प्रेमात भावनांची कदर करायची असते
असू नये प्रेमात फक्त स्वप्नांचे मैदान
तर असावे वास्तवतेचे भान
प्रेम हा काही खेळ नाही
दुसर्याच्या भावना दुखवायच्या
आपल्याला असा हक्क नाही

- मनोज गोबे  



आज कि पिढी

बहुत अजीब हे आज की पीढ़ी
मुंह में गुटखा हात में बीडी
सुन्दरियों के तन से कपडे हो रहे कम
इस बात का नहीं उन्हें गम
क्योंकि चढ़ रही वो इक्कीसवी सदी की सीडी
बहुत अजीब हे आज की पीडी
नई पीडी की हलक खस्ता हें
उनके लिए दूध महंगा दारू सस्ता हे
बियर-बार हॉउस फूल रहते हे
ये बात बोतल और जाम कहते हे
एस पीडी में किसी का स्वभाव शांत तो
कोई  चिडचिडी हे बहुत अजीब हे आजकी पीडी
आज की पीडी का शब्द हेलो  हाय
सुन्दरियों ना जाने कितने फ्रेंड हे बॉय
दूसरा मिल जय तो
पहले को बाय बाय
उन सुन्दरियों के लिए दोस्तों में
कितनी जंग छिड़ी
बहुत अजीब हे आज की पीडी
मुहमे गुटखा हात में बीडी

मनोज गोबे

सांग तू साथ देशील ना मला

सांग तू साथ देशील ना मला

ह्या ओसाडलेल्या माळरानावर

आपल्या प्रेमाची बाग फुलवायची आहे मला
उद्याची हिरवी स्वप्नं साकारताना
तुझ्या हिंमतीची जोड हवी मला
ह्या गवताच्या झोपडीत
मोडका संसार थाटायचा आहे मला
माझ्या खांद्याला खांदा देशील
याची यास आहे मला
निष्पाप मनाच्या घरट्याला,  तुझ्या
प्रेमाच्या फांदीचा आधार हवाय मला
थकून आलेल्या जीवाला तुझ्या मायेच्या
सावलीत निवारा हवाय मला
कष्टाच्या चाकोरीतून जाताना
दु:खाचे चटके सोसावे लागणार
आयुष्याचा गाडा ओढताना  खाचखळग्यातून
जाव लागणार आहे तुला
मला अभिमान आहे तुझ्या कर्तुत्वाचा
दु:खात असताना हि आनंदी राहायचा, जर
नाहीच पेलवला ह ओझ तरी चालेल मला पण
तुझा सहवास हवाय आयुष्य भरासाठी मला
सांग तू साथ देशील ना मला

- मनोज गोबे

एक थेंब माझ्या आटवणीतला

 एक थेंब माझ्या आटवणीतला

एक थेंब पडावा एका वाळल्या रानामाधी
तुझी माझी भेट व्हावी एका ओल्या पावसामधी
एका थेंबाने पान सरसरावी  
माझ्या स्पर्शाने तुझी नजर खाली जावी
ते लाजणे खुदकन हसणे
तुझी ती नाजूक छबी मनी भरावी
एका थेंबाने नवीन पालवी फुटावी
तू नाही म्हणता म्हणता माझ्या मिटीत यावी
त्या चिंब भिजलेल्या उबदार मिटीत गाणी म्हणावी
त्यातली एखादी ओळ मला समजवावी
एका थेंबाने एखादी काळी ती फुलावी
जणू एखाद्या गर्दीत आपली नजर भेट व्हावी
तुझं हसण तुझी गालावरची खळी
त्या पावसात तू स्वप्नातल्या परीसारखी दिसावी
हि तर सादी स्वप्नाची कहाणी
तुला एकदा भिजताना पहावी
तुला एकदा मिटीत घ्यावी
तेवढ्या पावसापुरती तरी तू माझी असावी


- मनोज गोबे

शब्दाचे नाते

 शब्दाचे  नाते

नाते शब्दाचे नि माझे अतूट आहे
सुख असो व दु:ख , आमची सदा एकजूट आहे
मी जेव्हा दु:खी होतो , तेव्हा शब्द मला साद देतात
दु:खी या नीरस मनाला आनंदाचा आस्वाद देतात
एक एक शब्द माझ्या , जीवनानात अर्थ आणत असतो
शब्दामुळे जीवन शब्दामुळे जगण्यात अर्थ जाणवत असतो
शब्दामुळे एक क्षण काय सारे जीवन व्यर्थ आहे
शब्द माझी संपत्ती शब्द माझे जीवन
शब्दच महत्व जाणणार हे एका कवीच मन


- मनोज गोबे.

Monday, September 20, 2010

कुछ कुछ होता है ......

संता और उसकी बीवी ने तलाक के लिए कोर्ट में अपील की
जजः तुम दोनों का तलाक हो जाएगा लेकिन बच्चों का बंटवारा कैसे होगा?
संताः जज साहब क्या परेशानी है?
जजः तुम्हारे तीन बच्चे हैं तो कैसे बांटोगे?
संताः तो फिर ठीक है जज साहब हम अगले साल अपील करेंगे...
-------------------------------------------------------------------
संता बंता सेः मैं चाहता हूं कि जब मैं मरुं तो अपने दादजी की तरह शांति से मरुं
बंताः उनकी मौत कैसे हुई?
संताः उनकी गाड़ी का जब एक्सीडेंट हुआ सभी मुसाफिर जोर-जोर से चीख रहे थे लेकिन मेरे दादाजी शांत थे
बंताः तब तुम्हारे दादाजी क्या कर रहे थे?
संताः वह ड्राइविंग सीट पर बैठे सो रहे थे......
--------------------------------------------------------------
बंताः यार संता एक बात बता मनमोहन सिंह हमेशा शाम को ही टहलने क्यों जाते हैं, सुबह क्यों नहीं?
संताः क्योंकि वह पीएम हैं, एएम नहीं.....
---------------------------------------------------------------
संता : चूहे को अगर बिल्ली से प्यार हो जाएगा , तो वह कैसे प्रपोज करेगा?
बंता : बहुत आसान... ...चूहा कहेगा-बिल्लो रानी , कहो तो अभी जान दे दूं।
-------------------------------------------------------------------------
मुन्नाभाई और सर्किट नरक में पहुंचे। वहां यमदूत ने उनका स्वागत किया और नरक की सैर कराई। यमदूत ने बताया कि यहां तीन तरह के नरक-कक्ष है और उसे अपनी पसन्द का कक्ष चुनने की आजादी है।
पहला कक्ष आग की लपटों और गर्म हवाओं से इस कदर भरा हुआ था कि वहां सांस लेना भी दूभर था। मुन्नाभाई ने कहाः ओए सर्किट! यहां रहकर तो अपुन की हालत खराब हो जाएगी... चल कोई दूसरा रूम देखते हैं...
यमदूत उन्हें दूसरे नरक कक्ष में ले गया। यह कक्ष सैंकड़ों आदमियों से भरा हुआ था। वहां बेहद गर्मी थी और धुआं फैला हुआ था। चारों ओर चीखपुकार का माहौल था। मुन्नाभाई और सर्किट यह सब देखकर घबरा गए और उन्होंने यमदूत से कोई और कक्ष दिखाने की प्रार्थना की।
तीसरा और अंतिम कक्ष ऐसे लोगों से भरा हुआ था जो बस आराम कर रहे थे और कॉफी पी रहे थे। यहां अन्य दो कक्षों जैसी कष्टदायक कोई बात नहीं दिखी। मुन्नाभाई ने कहाः अबे सर्किट! यह रूम अपुन के हाथ से नहीं निकलना चाहिए... इस यमदूत को पटा, फटाफट इसी रूम का नंबर लगा लेते हैं!!
यमदूत ने दोनों उसी कक्ष में छोड़ा और चला गया। मुन्नाभाई और सर्किट ने एक-एक कॉफी ली और आराम से एक तरफ बैठ गए।
कुछ मिनटों बाद लाउडस्पीकर पर एक आवाज गूंजीः ब्रेक टाइम खत्म हुआ। अब फिर से दस हजार घूंसे खाने के लिये तैयार हो जाओ!
------------------------------------------------------------------------

कुछ कुछ होता है ......

टीचर : तुम बड़े होकर क्या करोगे ?
संता : शादी
टीचर : नहीं मेरा मतलब है क्या बनोगे ?
संता : दुल्हा
टीचर : अरे मेरा मतलब है कि क्या हसिल करोगे?
संता : दुल्हन
टीचर : अरे नहीं, मैं जानना चाह रहा था कि मां-बाप के लिए क्या करोगे?
संता : बहू लाऊंगा
टीचर : बेवहकूफ तुम्हारे पापा तुम से क्या चाहते हैं?
संता : पोता
टीचर : ओफ हो, तुम्हारी जिंदगी का क्या मकसद है?
संता : हम दो हमारे दो 
 --------------------------------------------------
संता बंता से- चलते चलते कहीं रूक जाता हूँ मैं... बैठे बैठे कहीं सो जाता हूँ मैं... क्या यह‍ी प्यार है... क्या यह‍ी प्यार है....
बंता- नहीं यार! डॉक्टर के पास जा तुझे कमजोरी आ गई है।
 -----------------------------------------------------
पापा: बेटा, अगर ससुराल वाले स्कूटर दें, कार मांगना। दुकान दें, तो मकान मांगना और कुलर दें तो एसी मांगना। संता : पापा अगर वह लड़की दें तो क्या उसकी मां को मांग लूंगा?
-------------------------------------------------------------
पत्नी ने अपने पति से कहा कि वह जुआ न खेले।
पतिः युधिष्ठिर भी तो जुआ खेलते थे, फिर तुम मुझे क्यों रोकती हो?
पत्नीः ठीक है, नहीं रोकूँगी लेकिन ये याद रखना कि द्रौपदी के भी पाँच पति थे...
------------------------------------------------------------------------------
संता ने गर्लफ्रेंड को देख कर अर्ज कियातेरे स्माइल में क्या चमक है....तेरे स्माइल में क्या चमक है ....वो मुस्कुरा कर के बोलीमेरे टूथपेस्ट में नमक है।
-----------------------------
बंताः लंबी ज़िंदगी पाने के लिए क्या करना चाहिए?
संताः शादी कर ले
बंताः इससे ज़िंदगी लंबी हो जाएगी?
संताः नहीं, जीने की ख्वाहिश खत्म हो जाएगी.....
 -----------------------------------
संता: तुझे लड़की पटाने का सॉलिड आइडिया बताऊं।
बंता : हां, बता।
संता:रास्ते से गुजरती लड़की को पीछे से जाकर पकड़ो। अगर लड़की हंस गई , तो समझ लो वो फंस गई।
बंता : और अगर वो चिल्लाई तो।
संता: अरे यार फिर कह देना …दीदी डर गई , दीदी डर गई। 
-------------------------------------------------

Tuesday, September 14, 2010

My Thoughts...!!!

  1. Life: It is about the gift not the package it comes in. 
  2.  You will never be happy if you continue to search for what happiness consists of.  You will never live if you are looking for the meaning of life. 
  3. I know what things are good:  friendship and work and conversation.  These I shall have.
  4.  Life may have no meaning.  Or even worse, it may have a meaning of which I disapprove.
  5. Life is not so bad if you have plenty of luck, a good physique, and not too much imagination. 
  6. To succeed in life, you need three things:  a wishbone, a backbone and a funnybone.
  7.   You must feel confident enough within yourself to follow your own dreams.
  8. There are times when you must take a few extra chances and create your own realities.
  9. Be strong enough to at least try to make your life better.

    • It hurts to love someone and not be loved in return, but what is more painful is to love someone and never find the courage to let that person know how you feel.

      Love is when you take away the feeling, the passion, and the romance in a relationship and find out you still care for that person.

My Thoughts...


  1. When I stand before God at the end of my life, I would hope that I would not have a single bit of talent left, and could say, "I used everything you gave me." 
  2.  The purpose of life is a life of purpose. 
  3. I arise in the morning torn between a desire to improve the world and a desire to enjoy the world.  This makes it hard to plan the day.
  4. Life is simple, it's just not easy.
  5. A life without cause is a life without effect. 
  6. Life's not always fair.  Sometimes you can get a splinter even sliding down a rainbow. 
  7. I hope life isn't a big joke, because I don't get it.
  8. Life is a foreign language:  all men mispronounce it.
  9. Yes, I will try to be.  Because I believe that not being is arrogant. 
  10. Life is the hyphen between matter and spirit.
  11. I say, if your knees aren't green by the end of the day, you ought to seriously re-examine your life. 
  12. As we struggle to make sense of things, life looks on in repose.
  13. Life is a great big canvas, and you should throw all the paint on it you can.  
  14. I think everybody should get rich and famous and do everything they ever dreamed of so they can see that it's not the answer.
  15. My formula for living is quite simple.  I get up in the morning and I go to bed at night.  In between, I occupy myself as best I can.           

Monday, September 13, 2010

10 Things I Wish I Had Never Believed

  1. Money is the root of all evil.
  2. Getting a good job is the best way to earn money.
  3. Emotional people are weak, vulnerable, and easily manipulated.
  4. Admitting a mistake is a sign of weakness.
  5. You can’t be successful without a college degree.
  6. Your doctor is the best source of medical or psychiatric information.
  7. School is the best place for kids to learn .
  8. Personal Development or Self-Help is a left-wing hippy thing.
  9. I should ignore my feelings and make decisions with hard reason and logic.
  10. That I Should Put Political Opinions on This List 
 10 Things I Wish I Had Never Believed 

Success is 99% Failure - I Exp.

Founder of Honda Motor Company said – Success is 99% Failure.
What did he mean?
When I first read this quote I thought – what a pile of BS double talk. But as I grew, I understood consciously and intuitively what Mr. Honda meant.
To understand Mr. Honda, I turned my attention to my own life.
I’ve spent my entire life failing at important stuff…
• When I first walked, I fell
• When I spoke I stuttered
• When I wrote a d it looked like b
• When I wrote a b it looked like a d
• When I sprinted I puked
• When I rode a bike I crashed
• When I played football I fumbled
• When I was a student I failed other activities but I am Topper.
• My first girlfirend either dumped me or we nuts.
• When I ran for political office I lost – Thank God!
• When I started a dot com in 2008, I worked 90 hours a week for two years and never made a rupees.
• When I first drove, I totaled 4 cars
• When I first used Windows 95, I trashed the entire file system
• When I first administered data I deleted an entire customer database without a backup – and I lived to talk about it.

That’s just a few of my failures. Believe me, I have a lot more.
My failures used to haunt me. They used to inhibit me from trying again.
But today I believe…
The day you quit trying and concede to your demons is the day your soul dies.

The Secret Great Leaders Know About Emotion

I used to believe my emotions were a weakness, and I’m sharing this information with the hope you can avoid the painful lesson I had to learn.
Do you believe your emotions are weaknesses you must suppress to succeed? What if I told you that your emotions were not an obstacle to success but a critical ingredient in your success?
I believed my emotions were a weakness, and the results were ugly.
About two years ago, I read a couple of books that explained my problem and what to do about it. The first was Executive EQ and the second was Leadership: The Inner Side of Greatness.
Here are some of the secrets in these books:
Great leaders accept their feelings and allow themselves to feel their feelings fully. That’s right! They allow themselves to feel their fear in all its intensity. They don’t try to suppress it or step around it or deny it. They don’t fight it. They accept it and feel it. A great leader doesn’t believe something is wrong with him when he feels a particular feeling. Wow! What an eye opener! Tiger Woods feels fear too! He knows that denying his feelings leads to physical and emotional exhaustion. I never knew that. I thought I was a freak for feeling the things I felt.
Great leaders know the difference between conscious emotional action and impulsive emotional re-action. Some might call this emotional maturity. When children feel angry they may hit people or break things. This is an emotional re-action. Some of us don’t know how to stop re-acting impulsively to our emotions and it carries into adulthood. When we feel a particular way, we re-act negatively or we channel one emotion to a different emotion and re-act incongruently. For example – a man may feel that he cannot re-act to his sorrow, so he channels his sorrow into anger and re-acts violently instead. It is impulsive re-action most people think of when they imagine an emotional person.
Great leaders feel their emotion, name their emotions, and act on them. For example: A great warrior will feel her fear in battle, understand that she is afraid, and interpret it as a message to act with courage. A Native American friend once told me, “In my culture, we are taught to trust our feelings. We do not shun feelings. We understand they are messages from nature that we need to take action. Feelings are messages from the spirit world.”
Great leaders trust their intuition. Intuition is the art of knowing without reasoning. Great leaders know that intuition is the shortcut to making great decisions quickly. We can all access our intuition if we learn to listen to our hunches. As a child, I solved complex math problems correctly using only intuition, and the teacher punished me for cheating and told me what I was doing was impossible. I had no desire to write out pages of work to solve a problem that I already knew the answer to. After that, I gave up on math and my intuition. I learned the lesson my teacher was teaching. It took me almost thirty years to unlearn that lesson.
Great leaders broadcast positive emotions. Great leaders have learned to use their minds to feel and broadcast Love, Hope, Desire, Sex Appeal, Confidence, Joy, Trust, and Faith to other people. Watch the great speeches from MLK to Steve Jobs. How do they make you feel? Where do you think that comes from?
Great leaders do the seemingly impossible using imagination combined with positive emotion. They create a novel, a piece of artwork, a political movement, a military victory, an invention, or a great theory, by first imagining it in detail while feeling positive emotions like passion, love, and faith. Without intense focused emotions, there would be no world changing creations.
My Story
When I was child, people told me I was overly sensitive. Since the second grade, I believed I had an emotional birth defect that I had to overcome.
I’ve always felt that I was able to walk into a room and sense other people’s feelings. If someone was secretly angry, I could feel it. If someone was genuine, I could feel it. If someone held resentment or hate, I could feel it. If someone was full of love, I could feel that too. This whole situation seemed insane and voyeuristic. I don’t mean that I knew how other people felt; I mean that I actually felt their feelings. So if someone was talking to me while feeling afraid, I felt afraid too.
At some point I realized, that boys aren’t supposed to feel that way. I began to suppress and deny my emotions because I believed they were a weakness. So in order to control the re-actions which revealed my emotions, I suppressed and denied my sadness, fear, or any other emotion that could lead to a socially damaging re-action.
The results of this method of self-denial were devastating. I turned into an emotional black-hole, devoid of empathy, with all my denied emotions manifesting in destructive actions (substance abuse, criminal activity, violence) and psychiatric issues (depression and panic attacks). My wife once described me as “completely black and empty on the inside.”
My experience is an extreme example. But I believe most people suppress their emotions to some degree. Suppressing your emotions won’t solve your problems because emotions will always find a way to manifest. But there is a solution.
Your emotions are your strength, not your weakness. It just depends upon how you think about them.
To be great, learn to feel great.

Why Getting a Good Job isn’t the Best Way to Earn Money


There is a better way to make money. I’m not telling you to quit your job and become an anarchist. And I am not saying you’re stupid because you have a job. I have a job. So you ask, what did you mean?
A job is a way to earn money. It’s how most people earn money. It’s what I do today. It just isn’t the best way to earn money. I wish I would have known this twenty-five years ago. I wish my parents had taught me this, I wish the schools had taught me this. In a minute, I’ll share the secret with you.
I’ve had one job or another for 24 years. I’ve made all my money working for someone else.
I’ve had a job…
  • Picking Pumpkins
  • Peeling Shrimp – worst thing ever!
  • Driving a Truck
  • Maintaining Networks
  • Developing Software
  • Managing Customer Service
Today I have a great job that helps put my family in the top 5% of income earners in the United States. I am grateful for my company and my job.
I manage a team of software developers that enhance and maintain our Oracle e-business Suite. For me it is the perfect job, at the perfect company, with the perfect people. Like you, I worked hard to get where I am. I can’t imagine a job being much better. I don’t complain about my job and I have few worries about money.
So you’re probably thinking – so why do you wish you never believed a job was the best way to earn money?
Because If I knew ten or twenty years ago what I know now, I would have created far more value for myself and everybody else.
The best way to earn money is to build assets. When I say assets, I’m not talking about your home, an IRA, or a 401K. Let me explain.
Until recently, I believed entrepreneurship was the same as working for someone else, except with greater income potential. And instead of working for your boss, you work for your customer. For some entrepreneurs this is true, but for smart ones it isn’t true.
I read Rich Dad/Poor Dad and The E-Myth Revisited and it hit me…
Duh!
I should be building assets for my family. I wish I had spent the last twenty-five years building assets for myself instead of trading my time for money while building assets for someone else.
So this might be your next question – If you aren’t talking about my home, IRA, or a 401K, what assets are you talking about?
Real Estate – Rental Income
Twenty-Five years ago, a guy in my neighborhood had this figured out. He was a blue-collar union guy that worked a printing press for the Star Tribune. He saved his money over a decade and purchased several apartment buildings. The income from the rental property allowed him to quit his job and he used the time he saved to build a construction company. He told me once – do what you love and never work a day in your life. I didn’t get it then; I thought he was nuts. I get it now.
Businesses that are systems
If your business doesn’t run without you, it is a job. To be free, you need to own a business that generates income whether you are there or not. I know another guy that started a franchise restaurant when he was about twenty. He built the business up and trained good managers, which allowed him to step away. The restaurant produced income that paid his bills while he pursued other opportunities. He built a second restaurant and stepped away. Built a third restaurant and stepped away. Now he owns multiple restaurants that produce income – without him working at any of them – so he can spend his time fishing and golfing. Another example of this type of asset is Steve Pavlina’s website. Some people commented that Steve is telling everyone to quit their jobs and start blogging. That’s not what Steve is saying. Steve is telling you to be creative and build yourself an asset that works for you so you have time to pursue new opportunities. Blogging is just one of infinite ways you could do this. The only limit is your imagination.
Intellectual Property
When you create intellectual property, you only work on the initial creation. Once it’s finished it can generate income for many generations. For example – Let’s say you wrote a book, and the book became popular, your family could receive income from it for several generations after you were dead. You’re making money from the grave!
A few types of intellectual property:
  • Books
  • Software
  • Audio
  • Music
  • Video
  • Scripts
  • Art
  • Patents
In my opinion, intellectual property is the best of the best ways for you to make money.
There are probably many other asset categories too.
So, since I wish I had never believed that getting a good job is the best way to earn money, I am not going to teach my sons this adage – get a good education so you can get a good job.
I’m going to teach my children this:
If you learn how to create value for other people – doing what you love – you’ll never have to get a job.

Money is the root of all evil........!!!

First – I know this is not the actual quote. But I believed the misquote and internalized it. I am not alone. The words people choose indicate they have internalized a similar belief. The phrase I hear the most is ‘filthy rich’. Politicians use language that leads me to believe they understand millions of people have internalized this belief too. When a politician says that she is going to “fight for you the working family that has no voice”, I cringe. I’ve been there and lived working class life. It’s irresponsible to exploit people’s envy and misguided belief that they are powerless and dependent. We are all powerful and independent! Everyone of us! I wish a politician would say this instead – You are powerful; every one of you. Stop looking outside of yourself for money and power. Stop waiting for something or someone to come along by chance and bestow money and power upon you. You already have money and power; it is inside of you. You just need to release it into the world. Don’t look to me to do that. I can’t do it for you. Only you can do it for yourself. – I’d vote for that politician.
To give you an understanding of how I acquired the belief that money was evil, I need to give you some context. I spent my teenage years in Bloomington MN, the largest suburb of the Twin Cities. It was and still is an economically diverse city.
Today I reject most social labels, but for the sake of illustration and history, I will use these generalized social classes:
• Poor
• Working Class
• Middle Class
• Rich
In my formative years, I viewed the world through this social lens. I didn’t understand it at the time. But looking back, I can clearly understand my myopic view.
Poor people lived in welfare projects like this:








 Or apartments like this:

Working class people lived in houses like this:


Middle class people lived in houses like this:


Rich people lived in houses like this:


I know all of this is relative, and we were all rich by worldwide standards. All my ‘poor’ friends had three TVs, cable television, and a fridge full of Mountain Dew and Budweiser. But that’s not my point. My point is the above social construct was embedded in my sub-conscious and I perceived clear boundaries and differences.
I was working class. My family may argue that we were middle class, but based on where and how we lived, I’d say we were working class and I identified with other working class kids. My wife said I could have titled the last post (10 Things I Wish I had Never Believed) – The 10 Great Working Class Lies. But I thought the beliefs transcended basic class constructs. But essentially, she was right.
Many adults and kids in my life used terms like these:
• He’s filthy rich
• That house is a waste of space, can you imagine the heat bill
• He’s got money coming out his ass
• Whadda ya think money grows on trees
• He’s got money to burn
• It’s easier for a camel to go through the eye of a needle than for a rich man to get to heaven (I know… I know… It’s misquoted…chill out)
• How much money does a person need?
• He could use twenty dollar bills for toilet paper
• Republicans are for the rich
• Democrats look out for the workin’ man
• What a bunch of Fat Cats
• F***ing cake-eaters
• There so rich they think their S**t don’t stink
My favorite was, “I wouldn’t say they’re rich, I’d say they’re comfortable.” You could use this one to acknowledge someone was doing well financialy without applying the pejorative term – rich.
I could probably think of a lot more, but I’ll spare you. In working class culture, if you didn’t work hard for your money, people implied something was wrong with you. If you had great wealth, you were either a spoiled brat or a crook. It would have been shameful, embarrassing, and insulting to be called rich. Right now as I write this, I can feel the shame associated with the idea of being rich.
Another thing adults told us – America’s going downhill, you are going to be the first generation that didn’t have it better than your parents. How depressing is that? That’s like saying – you don’t have a chance so don’t be too disappointed when you fail. I heard this repeated at school, on TV, at church, and at home.
Now imagine it’s 1982. Half your friend’s dads are unemployed (national unemployment is at 10% and interest rates are 16%). The country is at the end of the first wave of mass de-industrialization. Your family is pinching every penny, and it’s the first quarter of 8th grade…
Setting – 1980s public school science classroom…
They paired us up in science class alphabetically by last name, so my science partner was Amy Olson. After a month, I noticed that Amy hadn’t worn the same clothes twice. So I asked her, “What’s up Amy? You haven’t worn the same clothes all year. How big’s your wardrobe?”
Amy said, “Oh, I don’t have a wardrobe, I get new clothes everyday.”
In disbelief I said, “What!? You get new clothes everyday? Who the hell buys all your clothes?”
Amy replied, “My mom’s personal shopper.”
I said, “You gotta be freaking kidding me. A personal shopper!? What do you do with your clothes once you’ve worn them once?”
Amy said, “We give ‘em to charity.”
At that point, I hated her with a deep gut felt hatred. I remember the moment in HD and 5.1 surround. I can feel twinges of hate and disgust as I write this and it scares me. I asked the teacher to move me and I never spoke to Amy again. So Amy, if you ever read this, I’m sorry I hated you and I no longer hate you. Please forgive me.
A few years later another kid got a new Porsche 911 for his 16th birthday. Working class students ran keys down the sides of the car in the high school parking lot until he quit driving it to school.
You’re probably thinking – what were kids that rich doing in public school? In Minnesota, twenty-five years ago, most of the local private schools had the reputation for taking the public school rejects. If public school expelled you, you’d land in Catholic School. It’s the opposite today.
This was life for me twenty-five years ago. I can only imagine what it is like for kids today.
Like many of those around me, I suffered from Zero-Sum thinking. The more money one person has the less someone else has. Zero-Sum thinking creates a hostile social environment and a feeling of helplessness. Zero-Sum may be true in a Kleptocracy but it isn’t true in a free-market. In a free-market, your creations grow the economic pie and everyone benefits.
Over the years, this internalized belief has manifested different ways. I found it impossible to be happy for someone else when he succeeded in making money. I always thought he sold-out, did something crooked, or just got lucky. But the worst part was, I believed other peoples successes were at my expense. The belief stopped me from doing anything creative. Why be creative? It might lead to wealth, which is evil. So I sat around miserable, driving a delivery truck, and wondering why the world kept changing and I was still the same.
My awakening was slow. It took years of work to drop the belief. Sometimes I still feel the anger, hate, and insecurity when I see someone else succeed. But today, I usually recognize those feelings, acknowledge them, and consciously tell myself that someone else’s success is an opportunity to share in their joy and learn how they did it.
Today I frequently see the belief manifested in this question:
How much money does a person need anyway?
It’s a fallacious question. In Minnesota, you don’t personally need any money. I could quit my job, leave my family, and stay at the Dorothy Day Center in downtown St. Paul. The charity would feed and clothe me and give me shelter at night. If they didn’t do it, the government would. Since you don’t need any money, what is a better question to ask yourself?
How about this…
What do I want to accomplish with my life and how much money will it take?
Aim, think, and plan for that number, even if it’s a billion dollars.
Believing money was evil led me to act horrible and feel terrible. I believe millions of people still hold this belief today and it binds them in the chains of servitude and criminality. The envy this belief creates results in hatred, anger, crime, and a host of financial and social problems.
By hating the wealthy, I thought I was fighting evil, but I wasn’t – I became evil.