बघुनी कष्ट कूटे कधी शहारलो मी
काटयातील फुला सारखा बहारलो मी
सत्येच्या आरशात किती कुरूप चेहरा
माझाच चेहरा बघून थरारलो मी
पहिली वाहनामी अवतार प्रेशितांची
सहूँ कष्ट किती स्वत:ला सुधारलो मी
घेवुनी गुपित सारे छातिताले नीखारे
निराश जीवनाला दूर सारले मी
आशेचे दीप जेव्हा विझून गेले सारे
स्वत:ला अंधारात कसा उभारलोमी
आवाज येत आहे मृत्यूचा माझ्या दरी
युध्य जीवनाचे अखेर हारलो मी
- मनोज गोबे
No comments:
Post a Comment
हर गडी बदल रही रूप जिन्दगी...