तूच होती तूच आहे

पावले मी टाकलेली ती आता थकनार नाही
तू जरिही थाम्बलेली मी तरी रुसनार नाही

घाव माझ्या भावनेला घातला त्यानी जरिही
तू तुकवली मान तेव्हा मी तरी झुकणार नाही

ठेवला विश्वास होता हसरया नयनात काल्या
वाटले तुज घाव देता मी अता उरणार नाही

दे मला कालिज माझे सोड त्या हट्हस वेडे
सांग डोळ्यातील पान्या आग ही शमनार नाही
 
छाटले  बाहुस किंवा  तोडले पायास दोन्ही
दाटल्या अश्रुस माझ्या सांग मी रडणार नाही

तूच होती तूच आहे तूच माझी प्रानज्योती
दांडगा विश्वास माझा हा कधी खचनार नाही

- मनोज गोबे