अंतर्भाव

सिद्ध होउनि बैसला | दृष्टी नाणी साधनाला |

सादर अशन शयानाला | अत्यादरे करुनी ||

ऐसा जो विषयासक्त | अत्यंत विषई आसक्त |

सिद्धपणे आपुला घात |तेणे केला ||

जो सिध्दांचा मस्तकमणी |माहांतापासी शूळपाणी |

तो हि आसक्त श्रवणी | जपध्यान पूजेसी ||

अखंड वाचे रामनाम |अनुष्ठाता हि परम |

ज्ञान वैराग्य संपन्न |सामर्थ्य सिंधू ||

तो हि म्हणे मी साधक | तेथे मानव बापुडे रंक |

सिद्धपणाचे कौतुक |केवीं घडे ||

म्हणौनी साधनेसी जो सिद्ध |तोचि ज्ञाता परम शुध्द |

येर ते जाणावे अबध्द | अप्रमाण ||

साधनेवीण बाष्कळता |ते चि जाणावी बद्धता |

तेणे घडे अनर्गळता | आसक्ती रूपे ||

मन सुखावले जिकडे | आंग टाकले तिकडे |

साधन उपाय नावडे | अंतरापासूनि ||

चित्ती विषयाची आस |साधन म्हणता उपजे त्रास |

नेम धरिता कासावीस |परम वाटे ||

दृढ देहाची आसक्ती |तेथे कैची पां विरक्ती |

विरक्ती वीण भक्ती | केवी घडे ||

ऐक गा शिष्या टिळकां | नेम नाही ज्या साधका |

तयासी अंती धोका |नेमस्त आहे ||

तवं शिष्ये केली विनंती |अंशी मती तेचि गती |

ऐसे सर्वत्र बोलती |तरी मी काये करू ||

अंती कोण अनुसंधान |कोठे ठेवावे हे मन |

कैसे राहे समाधान |तये समयी ||

अंत समयो येईल कैसा | हा तो न कळे भर्वसा |

प्राप्त होईल कोण दशा | हे तो श्रुत नाही ||

ऐसी आशंका घेतली मने | शिष्य बोले करुणा वचने |

याचे उत्तर श्रोते जाने | सावध परिसावे ||