अंतर्भाव

ऐक शिष्या सावधान | येकाग्र करुनिया मन |

तुवां पुसिले अनुसंधान | अंत समयीचे ||

तरी अंत कोणासी आला | कोण मृत्याते पावला |

हा तुवां विचार केला |पाहिजे आता ||

अंत आत्म्याच्या माथा | हे तो न घडे सर्वथा |

सस्वरूपी मरणाची वार्ता | बोलोंचि नये | |

स्वरूपी तो अंत नाही | येथे पाहणे न लगे काही |

मृगजळाच्या डोही | बुडो चि नको ||

आतां मृत्य देहासी घडे | तरी ते अचेतन बापुडे |

शवास मृत्यू न घडे | कदा कल्पांती ||

आता मृत्य कोठे आहे | बरे शोधूनि पाहे |

शिष्य विस्मित होऊनि राहे | क्षण येक निवांत ||

मग पाहे स्वामीकडे | म्हणे हा देह कैसा पडे |

चालविता कोणीकडे | निघोनी गेला ||

देह चालवितो कोण | हे मज सांगावी खूण |

येरू म्हणे हा प्राण | पंचकरूप ||

प्राणास कोणाची सत्ता | येरू म्हणे स्वरूप सत्ता |

सत्ता रूपे तत्वता | माया जाण ||

मायेची माईक स्थिती | ऐसे सर्वत्र बोलती |

माया पाहातां आदी अंती | कोठेची नाही ||

अज्ञानासी भ्रांति आली |तेणे दृष्टी तरळली |

तेणे गुणे आडळली | नस्ती च माया ||

शिष्या होई सावचित्त | मायेचा जो शुध्द प्रांत |

तोचि चौदेहाचा अंत | सद्गुरू बोधे ||

चत्वार देहाच्या अंती | उरली शुध्द स्वरूप स्थिती |

तेणे गुणे तुझी प्राप्ती |तुजसी झाली ||

जन्मला चि नाही अनंत | तयास कैचा येईल अंत |

आदि अंती निवांत | तो चि तू आप घा ||

स्वामी म्हणती शिष्यासी |आता संदेह धरिसी |

तरी श्रीमुखावरी खासी | निश्चयेसी ||

देह्बुध्दिचेनी बळे |शुध्द ज्ञान ते झांकोळे |

भ्रांती हृदयी प्रबळे | संदेह रूप ||

म्हणोनि देहातीत ते सुख | त्याचा करावा विवेक |

तेणे गुणे अविवेक |बाधू न शके ||

तुटले संशयाचे मूळ |फिटले भ्रांतीचे पडळ |

तयास अंत केवळ | मूर्खपणे भ्रांती ||

जे जन्मलेची नाही |त्यासी मृत्यू चिंतीसी कायी |

मृगजळाचा डोही |बुडोची नको ||

मनाचा करूनी जयो |याचा करावा निश्चयो |

दृढ निश्चये अंत समयो |होऊनि गेला ||

आदि करूनी देहबुद्धी | देह टाकीला प्रारब्धी |

आपण देहाचा संबंधी | मुळीच नाही ||

अस्ते करुनी वाव |नस्त्याचा पुसूनी ठाव |

देहातीत अंतर्भाव |अस्ते खुणेने असावे ||

हे समाधान उत्तम | अस्तेपणाचे जे वर्म |

देहबुद्धीचे कर्म |तुटो जाणे ||

आता तुटली आशंका | मार्ग फुटला विवेका |

अद्वैत बोधे रंका राज्यपद ||

तंव शिष्ये आक्षेपिले |आता स्वामी दृढ झाले |

तरी हे ऐसे चि बाणले |पाहिजे की ||

निरूपणी वृत्ती गळे |शुध्द ज्ञान प्रबळे |

उठोनी जाता स्वयेची मावळे | वृत्ती मागुती ||

सांगा यासी काय करू | मज सर्वथा न धरे धीरू |

ऐका सावध विचारू | पुढिलीये समासी ||